Do Pawła - propozycje co tu dorzucic

PIERWSZA WIZJA:

Znajdujesz się na szczycie niezwykle wysokiej góry, a twój wzrok w niezwykły sposób pozwala Ci dostrzec wydarzenia w najodleglejszych zakątkach Faerunu. Dostrzegasz wojny ogarniające jedno po drugim państwa ludzi, elfów i krasnoludów. Widzisz potwory wychodzące na powierzchnię z najgłębszych zakamarków Podmroku. W przestworzach trwa bratobójcza walka smoków o intensywności niewidzianej od setek lat. W pewnym momencie do tej pory idealnie klarowna wizja traci ostrość, kilka obrazów zdaje się nakładać jeden na drugi, po chwili obraz ponownie stabilizuje się: spoglądasz z góry na środek dużej sali. Na pięknie zdobionej, ale mocno zniszczonej posadzce wyrysowany jest ogromny triskelion, taki sam, jak znamię na Twoim ramieniu. Dookoła symbolu zgromadzone są zakapturzone postacie w czarnych szatach, inkantujące nieznanej natury rytuał. Obraz ponownie traci klarowność, by przenieść Cię z powrotem na szczyt góry, z której spoglądasz na ogarnięty zamętem Faerun. Nagle Twój wzrok przykuwają południowe krańce kontynentu, kraina zwana Halruua, nad którą pojawiają się błękitne płomienie. Fala ognia dotyka ziemi i zaczyna rozprzestrzeniać się na wszystkie strony, zmiatając wszystko co napotka na swej drodze. Wielkie miasta Faerunu stają w płomieniach, upadają cywilizacje, walczące jeszcze niedawno armie jedna za drugą zostają zniszczone przez ogień, nawet smoki nie potrafią uciec przed potęgą błękitnych płomieni. Wizja kolejny raz zostaje przerwana: znajdujesz się za grupką postaci w srebrnych szatach, stojących w półokręgu i spoglądających na ogromny symbol zawieszony w przestrzeni: krąg, wewnątrz którego znajduje się siedem srebrnych gwiazd i czerwona mgła wypływająca z jego środka. Po krótkiej chwili zgromadzone postacie wykonują ukłon i znikają, symbol rozmywa się w powietrzu i ponownie zostajesz przeniesiony na szczyt góry. Koło siebie na ziemi widzisz wijących się z bólu swoich towarzyszy i dziesiątki postaci leżących dookoła w bezruchu. Nad całą resztą Faerunu szaleją zaś błękitne płomienie, zupełnie przesłaniając widok. Bezsilnie wpatrujesz się we wszechobecną zagładę, gdy oto na północy, zza horyzontu, wyłania się wielkie czarne słońce, rzucając cień na ginący świat. Ogarnia Cię ciemność.

<Fabularnie sugestie (możesz skorzystać lub wymyślić coś podobnego): w świetle dziennym postać niewiele się zmienia, poza tym, że jej cera staje się szara, podobnie jak oczy, natomiast w cieniu obrys postaci lekko się rozmywa, krańce płaszcza zdają się przemieniać w falujące cieniste płomienie etc. Efekt jest dość subtelny, ale zauważalny>


WIZJA DRUGA:

"Cześć, odnośnie sesji znowu parę specjalnych rzeczy: kolejna wizja podczas jednego z odpoczynków, Strelan ponownie ma okazję zobaczyć slideshow jak podczas poprzedniej wizji, z niewielkimi dodatkami: widzi grupę zakapturzonych postaci w ciemnych szatach, idących korytarzem w jakimś ponurym zamczysku czy podziemiach, które w pewnym momencie otaczają strugi cienia i rozmywają się w powietrzu, nie pozostawiając po sobie śladu. Druga seria obrazów pojawia się po wcześniej widzianej już wizji postaci w białych szatach zgromadzonych wokół symbolu zawierającego siedem srebrnych gwiazd na okręgu i czerwoną mgłę wypływającą z jego środka. Postaci te oddają pokłon symbolowi i znikają i zaraz potem wizja przeskakuje w inne miejsce, jedna z tych postaci zjawia się we wspaniałym mieście zabudowanym strzelistymi wieżami, a przy kilku z nich cumują fantastycznie wyglądające latające statki. Tutaj wizje ponownie się urywają. Jednocześnie Strelan odczuwa, że wizje stają się coraz bardziej bolesne, niedługo może nie być w stanie ich wytrzymać."